Op 9 december 2020 : wandeling langs de kust van Playa de Madera
op sintelpaden en over gestolde lava - langs een woelige zee
Op dit wandelpad zijn we welgeteld 1 persoon tegengekomen - het was duidelijk geen toeristische trekpleister, maar wel een adembenemende (soms letterlijk) wandeling.
Al vlug stappen we over de lava,
..., en soms vrij dicht langs/boven de woelige golven
Zoek de krab...
Ook hier de grillige gevormde lava
Uitkijken waar je stapt, en genieten van de weidse zichten
De enige dieren die we te zien kregen op deze wandeling - jawel de krabben
We zijn aangekomen aan een gedeelte waar de 'touwlava' kenmerkend is
Touwlava of Pahoehoe is een vorm van basaltische lava :
Bij snel afkoelende lava kan er zich een dunne verharde laag op de lavastroom vormen. Als de lavastroom eronder blijft stromen, treedt aan het oppervlak - als gevolg van de wrijving en relatief hoge viscositeit van de gestolde basalt - een verrimpeling op. Deze rimpels geven de touw- tot golfachtige textuur. De textuur van het oppervlak kan sterk verschillen van uiterlijk, en kan soms bizarre vormen aannemen.
Bron : Wikipedia
Genoeg uitleg, tijd voor ons middagmaal !
We keren langs dezelfde weg terug, en ja, er is gewenning, want de terugweg loopt een stuk vlugger
Nog even een blik op deze woeste natuur - onze dagwandeling zit er weeral op !
Nationaal Park Timanfaya - 10 december 2020
De vulkanische oorsprong van Lanzarote is vooral zichtbaar in Parque Nacional de Timanfaya, waar vuurbergen (Montanas del Fuego) zorgen voor een bijna surrealistisch landschap dat zo zou kunnen doorgaan voor een maanlandschap.
Figuur aan de ingang van het Bezoekerscentrum, jawel van César Manrique.
Bij het bezoekerscentrum laten de gidsen zien dat er nog steeds vulkaanactiviteit is.
Of door het gieten van een emmer water in een diepe put : na 2 seconden stijgt een grote rookwolk uit de put
Of door hooi over een hete put te leggen : het hooi begint te smeulen, en vat uiteindelijk vuur
Timanfaya is een nationaal park in het zuidwesten van het eiland Lanzarote. Hoogtepunt van het nationaal park wordt gevormd door de Montanas del Fuego, de vuurbergen.
Het indrukwekkende lavagebied bezoeken kan enkel per bus (eigen bussen van het Timanfaya-gebied) of vanop een dromedaris, of met een gids te voet (2 maand op voorhand aan te vragen).
Bron : Zuiderhuis
De grootste geregistreerde uitbarstingen deden zich voor tussen 1730 en 1736.
De vulkanische activiteit blijft als de oppervlaktetemperatuur in de kern varieert van 100 tot 600°C, op de diepte van 13 meter.
Er is slechts één actieve vulkaan, vulkaan Timanfaya, waarnaar het park is genoemd.
In 1993 heeft Unesco een biosfeerreservaat aangewezen, dat heel Lanzarote beslaat.
Het Nationaal Park is één van de kerngebieden van het biosfeerreservaat.
Het Nationaal Park staat bekend om zijn vulkanen, namelijk La Montana de Fuego (Fire Mountain), La Caldera del Corazoncillo (Little Heart Cauldron) en Montana Rajada (Cracked Mountain).
Bron : Wikipedia
Vanaf onze aankomst in Lanzarote, is er de confrontatie met een apart landschap,
... heel dor, bijna doods
... bijna niet te geloven dat op dit eiland wonen, en er weten te overleven
... getekend door een verleden van overleven, en vechten tegen dit onmogelijke natuurgeweld
Maar van hieruit, immens prachtig om te zien !
Zicht op het Bezoekerscentrum, een ontwerp van César Manrique.
Ooit zo'n mooie en imposante parkeerplaats gezien ?
Cueva de Los Verdes - 10 december 2020
Aan de ingang van het centrum zien we deze plant : de kleurige Wolfsmelk (Euphorbia polychroma)
Gids Ludwig geeft ons info over wat we van deze plaats mogen verwachten, maar verklapt nog niet alles...
De Cueva de Los Verdes, is een grottenstelsel met een lavatunnel. De tunnel, met een lengte van 6 km, loopt van de krater van de vulkaan La Corona tot aan de kust bij Jameos del Agua. De tunnel is op sommige plaatsen vijftig meter hoog en vijftien meter breed. De grotten werden in de 16e en 17e eeuw gebruikt om te schuilen tegen piraten en andere vijanden.
In de 19e eeuw werden de grotten getransformeerd in een locatie voor reizigers en wetenschappers.
In 1960 startte de Cabildo met de renovatie ten behoeve van het toerisme. Tegenwoordig worden er rondleidingen gegeven, en is er een pad vrijgemaakt. Ongeveer 1 km van de grotten is toegankelijk.
De verlichting van het grottenstelsel is door Jesus Soto uitgevoerd, met een neutraal wit licht dat de kleuren van de mineralen in de rots goed tot uiting doet komen.
Verdes refereert aan de familienaam van de vroegere eigenaars van de grond waarop de toegang tot de grotten zich bevindt, en niet aan het Spaanse woord voor de kleur groen.
bron : allesoverlanzarote.nl
Diepte langsheen het wandelpad...
Mirador del Rio :
Een van de fraaiste uitzichtpunten van Lanzarote, vind je in het uiterste noorden van het eiland : Mirador del Rio.
In de cafetaria is de hand van César Manrique - opnieuw - duidelijk aanwezig. Fraai is hoe de ramen vormgegeven zijn : als 2 ogen die naar buiten kijken.
Mirador betekent letterlijk 'uitzichtpunt'. Dat is dan ook waar het hier vooral om draait.
Vanuit Mirador del Rio heb je vooral een fantastisch uitzicht op het eiland La Graciosa, en de achterliggende onbewoonde eilanden.
Detail van de haven op La Graciosa
Links zie je de de vulkanische klif Risco de Famara.
Bron : allesoverlanzarote.nl
