Op 23 februari 2022 wandelde ik de 'Treinstapper Gent-Dampoort naar Wetteren'
Op 26 maart 2022, al even in het lentegevoel, wandelde ik de vervolgroute, de 'Treinstapper van Wetteren naar Schoonaarde'. Beide treinstappers waren wandelingen in een mooi natuur- en stiltegebied !
Vanaf het station van Wetteren,
wandel ik naar het centrum van Wetteren, en kom ik via de nieuwe brug aan de overzijde van de Schelde.
De Sint-Gertrudiskerk dateert van 1866.
Langs het jaagpad is het ook heerlijk fietsen !
Vanaf de Schelde kom ik op de GR128-Vlaanderenroute, en al vlug kan ik de kouter instappen. Ook op deze GR-route is er een aanduiding van de gelijklopende Martinusroute.
Ik kom in de Kalkense Meersen, een Natuurgebied van meer dan 100 hectare, dat ligt tussen de dorpskernen van Kalken, Overmere, Uitbergen, Schellebelle en Wetteren.
Tussen Wetteren en Schellebelle maakte de Schelde vroeger een brede bocht. In 1890 verkortte men het traject door deze bocht af te snijden en de Oude Schelde gedeeltelijk te dempen.
Op andere plaatsen vormde zich een moeras, waar later populieren werden geplant.
Natuurpunt herstelt het moeras.
De weelderige begroeiing en heel wat rietvogels, bewijzen dat het goed is.
Ook deze sporters genieten van de rustige natuur !
Torenvalk
Oorspronkelijk slingerde de Schelde zich met een sierlijke zwaai tussen Wetteren, Kalken en Schellebelle, verder zeewaarts. Om de bochtige route wat in te korten, groeven de arbeiders op het einde van de 19e eeuw een doorsteek langs het centrum van Schellebelle.
Het rechttrekken van de Schelde liet een afgesneden meander achter : de 'Oude Schelde'.
Met de werken in het kader van het Sigmaplan, worden de populieren gekapt, en vervangen door open water en riet.
Ik nader Schellebelle, en passeer 'Het Salicetum : wilggroeiende kunst'.
Het Salicetum (latijn voor 'wilgencollectie') is een levend kunstwerk, gemaakt door landschapskunstenaar Will Beckers. Het bestaat uit duizenden takken of 'tenen' van verschillende soorten wilgen.
Ik ben aangekomen aan het veer over de Schelde. Aan de overzijde heb ik een mooi zicht op de St-Jan Onthoofdingskerk van Schellebelle.
Het is middag, tijd om aan de waterkant mijn picknick ter verorberen !
Nog even meegeven dat het veer van Schellebelle aan de grond zou liggen van het toponiem 'Schellebelle'. De naam Schellebelle zou ontstaan zijn door de bel aan de Schelde, waarmee men de veerboot kan oproepen.
Bron : LimoWreck
Na mijn pauze vervolg ik heel even het jaagpad langs de Schelde, en daal daarna af naar opnieuw een heel mooi natuur- en wandelgebied.
In periodes van hevige regenval staat dit gebied gemakkelijk onder water (ondervond ik in december 2021 !).
Dit gedeelte van de wandeling is, naar mijn mening, het mooiste deel van de hele wandelroute !
Het is een gebied dat 'bevolkt' wordt door een aantal Galloways, maar tijdens deze wandeling lieten ze zich niet zien.
Deze grijze reiger kreeg ik wel in beeld.
Nog even een blik achterom naar de kerk van Schellebelle.
De lente komt in het land
Ook deze wandelaars genieten van het lentezonnetje !
Op verschillende plaatsen waar de mens veen stak, ontstonden waterpartijen zoals hier het Klein Heisbroek.
Eeuwenlang was Klein Heisbroek een nat, ruig hooiland, rijk aan bloemen en insecten.
Ik verlaat opnieuw het natuurgebied.
en wandel verder langs de Schelde, van waaruit ik de Sint-Pietersbandenkerk van Uitbergen passeer
de tulpenboom schittert in het zonlicht
Groot Hoefblad
Ik sla terug een wandelpad in, dat me langs een bosje brengt
Gewone esdoorn
Langs deze weide,
kom ik aan het 'Riekend Rustpunt', het kleinste museum van Oost-Vlaanderen, dat een totaal onbekend en weinig bestudeerd aspect van de geschiedenis belicht : mesttransport over water van de stad naar het platteland.
Onder de titel 'Van stadsstront naar zandgrond' is er een permanente tentoonstelling, gewijd aan de beer- en mesthandel van de 17e eeuw tot ergens in de jaren 30 van vorige eeuw. De steden hadden grote afval- en mestproblemen en de buiten kon die producten goed gebruiken voor bemesting van de landbouwgrond. Overal langs de waterwegen ontstond dan ook een drukke handel tussen de stad en de buiten.
Bron : Toerisme Oost-Vlaanderen
Ik zag er ook dit mooie gedichtje
Ik ben aangekomen in het Berlarebroek
Koolmees
Paardeweide
Speenkruid
Zoete kers
Ik kom terug in de 'bewoonde wereld', heb de GR128- Vlaanderenroute verlaten, en volg de 'Aanlooproute Schoonaarde'
Kapelletje in de St Jobstraat in Berlare
Langs een kort stukje bosweg,
Kom ik aan 'De Paardeweide', een overstromingsgebied van de Schelde, ter hoogte van Schoonaarde, maar op het grondgebied van Wichelen en Berlare.
De oppervlakte van dit natuurreservaat bedraagt 84 ha. Je kan er volledig omheen fietsen of wandelen, en dan kom je aan zo'n 7km.
Ik ben opnieuw aan het jaagpad langs de Schelde, en krijg een zicht op de OLV-van Zeven-Weeënkerk van Schoonaarde.
Links van me passeer ik eerst 'Oud Brughuys', gekend als stopplaats voor menige fietser en wandelaar.
Langs trapjes kan ik de brug over de Schelde nemen, en bij het afdalen zie ik het fijne Muurleeuwenbekje
Ik kom aan het pittoreske station van Schoonaarde - mijn wandeling zit er - helaas - weer al eens op !
Ik hoop dat ik jou lezer heb kunnen boeien met dit fotoverhaal !
