We zijn 2 september 2020 : nog volop in het eerste (laat ons hopen ook het laatste...) Coronajaar,
Maar met een prachtige zomer : iedere week een wandeling van zo'n 20 km - het is verslavend !
De huidige wandeling vertrekt van het landelijke Vurste (deelgemeente van Gavere en buurgemeente van Merelbeke) ; via trage wegen, natuurgebied en bosgebied wandelen we tot in Schelderode en Munte, en keren over Melsen (3 deelgemeenten van Merelbeke) terug naar Vurste.
Wie geïnteresseerd is, kan op gewoon verzoek (zie contactpagina) de gpx van de wandeling bekomen.
In Vurste starten we onze wandeling aan de Sint-Martinuskerk ;
via een 'Trage-Wegen-Pad' komen we al vlug aan de Schelde.
Dit leuk gedicht van Ray Van Rieme (schuilnaam van Raymond Fernande) -
een gedicht met een verrassend 'kantje' -
zagen we op de uitnodigende picknickplaats 'Ten Stroom' aan de Schelde in Vurste :
Aan dit bord van Het Kapellekenspad, gaan we van de Schelde terug het groene landschap in.
Deze wandelroute van 12 kilometer vertrekt (dat we hier NIET volgen) en eindigt aan de parochiezaal, Kerkwegel 25 in Melsen, en voert je langs oude kapelletjes en schilderachtige plaatsjes in Melsen, Schelderode en Vurste.
We komen aan de 'Scheldesteenwegel' :
In het begin van de 16e eeuw werden er in de Scheldevallei van Melsen reeds stenen gebakken.
Van 1817 tot 1819 leverde Philips van der Gracht, Heer van Melsen, bakstenen voor werken aan het Stadhuis van Gent.
Het landschap vertoont niveauverschillen en grote inkervingen, die onstaan zijn door de aanwezigheid van de steenbakkerijen die daar de 'Scheldersteen' aanmaakten tot halfweg de 20e eeuw. De grondstof voor die steen was in hoofdzaak het afgezette slib, veroorzaakt door de overstromingen van de Schelde. De aanlag van de Ringvaart te Gent, zorgde er voor dat de streek minder last kreeg van overstromingen. (bron : Wikipedia)
Aan de linkerzijde van dit smalle pad, komen we aan een 'Melsenbeek-stuw'
Om vissen vanuit de Schelde de kans te geven de Melsenbeek op te zwemmen, zijn in de Melsenbeek op verschillende plaatsen vistrappen geplaatst.
Onze tocht gaat verder door een prachtig beschermd natuurdomein, 'De Putten'.
Het infobord met onderstaande info, maakte ons nieuwsgierig...
Jammer, maar helaas, de Koniks- of Exmoorpony's hebben we niet gezien. We hebben wel even gezocht in het vrij opmerkelijke bosje naast het pad,...
... maar meer dan een overvloed aan uitwerpselen hebben we niet gevonden. Mogelijks verzamelen deze, toch wel speciale dieren, hier 's nachts ?
We wandelen verder langs het mooie pad tussen weiden en bosjes, enkel toegankelijk voor wandelaars en fietsers :
Het Reservaat De Putten bestaat uit een mozaïek van weiden, moerassen, bosjes en poelen.
De Putten hebben een industrieel verleden . Het gebied werd gebruikt voor het uitbrikken van gronden. De kleilaag werd uitgegraven voor de productie van bakstenen.
De zogenaamde 'Scheldesteen' werd ter plaatse gebakken in kleine veldovens.
Door de uitgraving, het verlaagde maaiveld, en de hoge grondwaterstand, ontwikkelde zich op deze uitgestrekte terreinen een moerassig gebied.
Eens we het afgeschermde terrein van de Konikpaarden verlaten, vinden we nog meer 'grazers' ; ook deze runderen komen ons wat 'speciaal' over. Zagen er zalig rustig uit...
Wandel-genoot Staaf staat hier bij een schuilhuisje dat in het verleden dienst deed als eet- en rustplaats voor de steenbakkers. Vandaag kunnen recreanten er schuilen.
De Scheldemeersen van weleer...
We hebben de Meersen verlaten, en komen via een smal pad terecht in de pittoreske dorpskern van Schelderode.
In 'Café Casino bij Piens' (hoek Gaversesteenweg en Molenstraat), het enige café dat Schelderode nog rijk is, nemen we onze middagstop. Het is er OK om daar onze boterhammen te eten.
De aanwezige kaarters (enkel mannen...) hebben er blijkbaar hun vaste stek.
We keren een stukje terug tot aan de Sint-Martinuskerk van Schelderode ; vlak ernaast zien we een toegangspoort naar het Kasteel van Schelderode.
Aan de overkant van de kerk slaan we een smal wandelpad in, dat ons langs een vrij nieuw-gebouwen wijk brengt.
Scheldero-molen : De molen wordt ook 'Witte Wachter' genoemd.
In de 17e eeuw werd hier een houten standerdmolen gebouwd, die in 1907 vervangen werd door de huidige bovenkruier. De nieuwe molen werd opgetrokken in schurren, zeer harde gebakken Scheldesteen.
Tijdens de WO-I deed hij dienst als militair hospitaal. In 1989 werd de molen door de Gemeente Merelbeke aangekocht. Sinds 1989 is de molen als monument beschermd, en sinds 1994 is de molen opnieuw maalvaardig (zowel op windkracht als op elektriciteit). Bron : molenecho's
We wandelen verder door kouters en het Nerebos, en passeren deze landelijke woning
(... waar een klein persoonlijk verhaaltje aan vasthangt)
Hier is men reeds duchtig aan het werk om de mais binnen te halen.
Op de grens tussen Schelderode en Munte, gaan we het Heilig Geestgoed binnen.
In Merelbeke zijn heel wat waardevolle bossen terug te vinden.
De 'Makegemse bossen' is de verzamelnaam voor het Nerenbos, Boswijk, Bruinbos, Makegembos, Harentbeekbos, Heilig Geestgoed en Makenbos.
De Makegemse bossen liggen ten zuiden van de gemeente aan de Makegemstraat en worden beschermd door het Habitatrichtlijngebied en het VEN-gebied. Een groot deel van deze bossen bestaan uit populier of naaldhout.
Het Heilig Geestbos dankt zijn naam aan de eerste eigenaar, namelijk de Heilig Geesttafel van de Gentse St.-Baafs- of St.-Pietersparochie.
Momenteel is het bos eigendom van het Vlaams Gewest. Dominante bomen in dit bos zijn de canadapopulier, de beuk en de eik.
Vaststelling : de nestkastjes zijn verlaten...
En zoals in het hele Vlaamse land, zijn de beken vooral... droog
Water is er wel terug te vinden in deze poel,
Deze eendjes maken er gretig gebruik van,...
Staaf heeft zich het eten uit de mond gespaard om hen te voederen,
Maar helaas,...
Maken ze zich vlug uit de voeten,
om er een leuke plonspartij van te maken
De landbouwgronden rond de bossen worden ingenomen door grote percelen akker- en grasland wat voor een open landschap zorgt. Ten zuiden van de Boterhoekstraat en ook in de vallei van de Makegembeek vind je boomkwekerijen.
Tussen de bossen ligt gras- en akkerland. Het landschap vertoont hier een meer gesloten karakter door meer bomenrijen en knotwilgen.
In deze lus aan Trage Wegen fladderen we constant tussen het grondgebied van Merelbeke (Melsen), en dat van Gavere (Vurste).
Langs de Trage Weg 'Pickendaele' komen we opnieuw in een prachtig natuurgebied.
Vermoedelijk kan het hier heel drassig zijn, maar onze droge zomer heeft ook hier zijn gevolgen gehad...
We verlaten het natuurgebied, en komen aan de kruising van Steenakker en Van der Grachtdreef.
Onderstaande info op een infobord geeft ons een wistjedatje over een 'Verdwenen kasteel van de familie Van der Gracht'.
Op de hoek van de Kasteelstraat met de Beekstraat, staat een kapel die dateert van 1891, en gewijd is aan de Heilige Jozef. Deze kapel fungeerde als een halte tijdens de processies.
We wandelen van de Kapellestraat naar de Melsenstraat.
Op het einde van deze smalle straat, bevindt zich de Sint Stephanuskerk.
Rechtover de kerk, zien we onderstaande woning, in vroegere tijden "Herberg in 't Oud Gemeentehuis"
Voorbij de kerk nemen we een sterk dalend pad, dat ons doorheen een bosje, opnieuw naar het Scheldegebied brengt.
Tussen de bomen, zien we de restanten van de 'Stenen Molen', gelegen Stenen Molen 8 in Melsen-Merelbeke. Het was een stenen stellingmolen die dateert van 1772.
In 1918 werd de molen zwaar beschadigd, en later hersteld.
In 1940 werd de molen opnieuw zwaar toegetakeld tg oorlogsgeweld.
Sinds 2002 is het een beschermd monument.
Tegenover deze muur (met daarachter de woonst van de toenmalige burgemeester), lag het 'Haventje van Melsen' : het haventje diende als losplaats van zavel en steenkool, en was de laadplaats voor de gebakken Scheldesteen.
In het haventje meerde wekelijks ook een mosselscheepje aan, en men vertelde de kinderen dat de baby's 'van den boot' kwamen.
Hier stonden ook 12 werknemershuisjes voor gezinnen ; vier ervan waren tevens café.
In de 19e eeuw begon men met het rechttrekken van de vele Scheldbochten, en verdween het haventje.
Onderstaand kapelletje mocht men niet voorbijgaan zonder een kruisteken te maken - of groot onheil zou over u overkomen...
We volgen verder de kouterwegen tot we terug in Vurste zijn.
Graag hadden we onze tocht beëindigd in het Domein Borgwal, Leenstraat 31 in Vurste : daar is het mooi gerenoveerde kasteel met waterpartij een absolute blikvanger (oudste vermelding van het domein gaat terug tot 1538).
Momenteel is de site eigendom van de Congregatie der Broeders van Liefde ; zij richtten het in als verblijf voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Helaas, tengevolge de Corona-maatregelen is het domein tijdelijk (?) niet toegankelijk voor het publiek.
Voor meer info en foto's van Borgwal verwijs ik je graag door naar het fotoverhaal 'Vurste Trage Wegen' dat ik in 2019 maakte (zie onderstaande link).
Bedankt voor jullie aandacht, en misschien heb ik iemand goestig gemaakt om de streek te gaan verkennen ?
