Dover Patrol Monument :
De Dover Patrol werd gevormd in juli 1914, rond een kern van de 12 Tribal-klasse vernietigers. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende een verscheidenheid aan vaartuigen in de patrouille - kruisers, oude en nieuwe kruisers, onderzeeërs, mijnenvegers, gewapende trawlers en drifters, gewapende jachten, motorlanceringen en andere kustvaartuigen - evenals een verscheidenheid aan vliegtuigen - vliegende boten, vliegtuigen en luchtschepen. Van tijd tot tijd werden Franse torpedojagers opgenomen in de patrouille.
De Dover Patrol werd gevormd in juli 1914, rond een kern van de 12 Tribal-klasse vernietigers. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende een verscheidenheid aan vaartuigen in de patrouille - kruisers, oude en nieuwe kruisers, onderzeeërs, mijnenvegers, gewapende trawlers en drifters, gewapende jachten, motorlanceringen en andere kustvaartuigen - evenals een verscheidenheid aan vliegtuigen - vliegende boten, vliegtuigen en luchtschepen. Van tijd tot tijd werden Franse torpedojagers opgenomen in de patrouille.
De patrouille bedekte het zuidelijke deel van de Noordzee en het oostelijke deel van het Kanaal, inclusief de Straat van Dover. Zijn taken omvatten het begeleiden van koopvaardijschepen, ziekenhuisschepen en troepentransport; anti-onderzeeër patrouilles; vegen naar Duitse mijnen en Britse mijnenvelden en anti-onderzeeërnetten leggen; en het bombarderen van Duitse landstrijdkrachten aan de kust van België en Noord-Frankrijk. Het werd geleid door admiraal Reginald Bacon van 1914 tot zijn pensionering eind 1917, en vervolgens door vice-admiraal Roger Keyes. Zes leden van de patrouille ontvingen het Victoria Cross in een enkele actie op 22-23 april 1918, voor hun aandeel in de Zeebrugge Raid om de toegang tot de haven van Brugge-Zeebrugge te blokkeren en zo te voorkomen dat Duitse schepen de haven zouden verlaten.
In 1922 werden twee monumenten ter ere van de Dover Patrol opgericht, aan beide uiteinden van de straat. Het Franse exemplaar werd door de Duitsers opgeblazen tijdens de bezetting van 1940-1944. Een nieuwe obelisk werd opgericht in 1962 en vernieuwd in 2007.
Hieronder een dankbetuiging gericht aan de Franse zeelui die ingelijfd waren in de 'patrouille van Dover' en om het leven kwamen in de strijd. De tegenhanger staat op het hoogste punt van de kliffen van St. Margaret's Bay, op het grondgebied van Dover.
Hieronder een dankbetuiging gericht aan de Franse zeelui die ingelijfd waren in de 'patrouille van Dover' en om het leven kwamen in de strijd. De tegenhanger staat op het hoogste punt van de kliffen van St. Margaret's Bay, op het grondgebied van Dover.
Vanaf het monument is er een weids uitzicht, met onder meer een zicht op Escalles,
... en een zicht op het strand
Cap Blanc-Nez is de meest indrukwekkende van de twee kapen. Met een hoogte van 151 meter is hij een stuk hoger dan Cap Gris-Nez en ook vanaf het strand zijn de krijtrotsen een stuk indrukwekkender.
De kaap is trouwens bijzonder geliefd bij geologen en liefhebbers van fossielen. De voet van de krijtrotsen is dan ook een goede vindplaats van fossielen uit het Krijt, het Albiaan, Cenomaniaan en Turoniaan.
Even ter verduidelijking geef ik een overzichtskaartje mee :
Cap Blanc Nez bereikten we vanuit Sangatte ;
Escalles is een rustig dorpje waar het leuk is om even te relaxen bij een drankje
Van daaruit volgden we de kustweg naar Cap Gris Nez - in de nabijheid van Audinghen
Aan en rond Cap Griz Nez ...
... is de vuurtoren overheersend aanwezig,
idem dito voor de vele bunkers - blijvende herinnering aan een vreselijk verleden
Wie al langs de Bretoense kustlijn liep, zal bijna zeker al stappen gezet hebben op de GR 34, het langeafstandspad ‘Grande Randonnée’ van ruim 1800 km dat langs de kusten van Bretagne één lang lint vormt. Onderweg tussen Mont Saint-Michel tot bij de stuwdam Arzal (Morbihan) en sinds 2014 verlengd tot bij de brug bij Saint-Nazaire (Loire Atlantique) word je getrakteerd op fabuleus schitterende uitzichten op de zee, op rotsen met ongewone roze en smaragdkleuren, duinen, inhammetjes en nog meer natuurschoonheden.
En zeggen dat het oorspronkelijk niet de bedoeling was dat hier iemand zou lopen, want de wandelweg, in 1791 aangelegd, was tot bij het begin van de 20ste eeuw het domein enkel en alleen van douaniers druk doende om smokkelaars te onderscheppen. Vandaar de bijnaam Le Sentier des Douaniers. Van smokkelaars of douaniers zijn vandaag geen sporen meer, des te meer van wandelaars die willen genieten van de zilte lucht, de kleuren van de zee, de bijna altijd aanwezige soms steil overhangende kliffen en vreemd gekleurde rotsen. De GR 34 bestaat in 2018 precies 50 jaar en daarom wil men bij het Comité régional Tourisme Bretagne de GR 34 wat vaker onder het daglicht brengen. De route is relatief makkelijk beloopbaar (zand, half verhard, nauwelijks niveauverschillen) en je passeert langs pittoreske dorpjes als je even afwijkt om bv. mondvoorraad op te slaan.
